• Mededeling

    Inhaalwedstrijd tegen sv Orderbos

    Winterkoning

    De titel voorspelt een artikel over een vogeltje in een natuurblad als “Landleven” of zoiets.

    Voor een deel klopt dit ook wel, want het gaat over het 7e elftal van de Witkampers; een stelletje beesten die iedere zondag staan te grazen op de groene weide. Hoe landelijk wil je het hebben!

    Gelukkig zijn het namelijk nog heel vaak echte weides waarop wij ons zondagochtend pleziertje ten toon spreiden.

     

    Het team bestaat al jaren uit nagenoeg hetzelfde oude vel; de één zit er nog strakker in dan de ander. Helaas bestaat er ieder seizoen een kans op afvallers (en dan bedoel ik dus niet in kilo’s, maar meer de spelers zelf). Dit keer is het Dick Jansen die zijn schoenen (nagenoeg niet gebruikt) op marktplaats heeft gezet. Dit betreuren we natuurlijk zeer, maar eerlijk is eerlijk; we kunnen nu eenmaal niet bij uitwedstrijden een aanhanger meenemen met daarop een serie rollators ter ondersteuning. Even zonder gekheid; alsnog een forse pluim voor Dick die samen met zijn Ineke op feestelijke wijze afscheid van ons heeft genomen op hun eigen 25 jarige bruiloft. Bedankt Dick voor al die mooie jaren voetbal en gezelligheid. Mooi dat je af en toe je eigen zoon hebt meegenomen om ons het voetballen te vergemakkelijken.

     

    Maar verlaten betekent ook de roep om aanwas. Die is er gekomen; de jeugdige Remco Haijtink heeft ons een aantal wedstrijden vermaakt met zijn tomeloze inzet. Voor niemand bang ging hij ieder duel aan. Toch heeft Remco na een aantal wedstrijden te kennen gegeven dat hij liever op een “blauwe weide” actief is. Zwemmen blijft zijn passie en krijgt de voorkeur. Uiteraard respecteren wij zijn keuze; je moet tenslotte datgene doen wat het beste in jezelf naar boven haalt. Dus resteert ons niets anders dan verder te martelen met het oude materiaal. Tot er zich plots na een paar weken een nieuwe ontwikkeling voordoet. In het pittoreske Exel schijnt een voetbalheld te zijn neergestreken die zijn jeugdgevoel opnieuw op de mat wil gaan leggen. Gezien leeftijd en lichaam prima toe te voegen aan onze bejaardensoos. Hans Bannink presenteert zich verbaal als een kundig voetballer, maar is nog niet geheel fit om dit direct te kunnen laten zien. Onze spits Bert voelt echter wel de hete adem in zijn nek van een concurrent en plaatsgenoot. Hij ziet zich dan ook genoodzaakt om het ietwat weggezakte scorend vermogen direct weer te activeren. Maar op enig moment is het toch Hans die zijn opwachting gaat maken. In eerste instantie dacht ik dat hij vergeten was zijn trainingspak uit te doen bij zijn invalbeurt. Blijkt echter dat zijn benen worden bedekt door een giga slidingbroek, gevolgd door een enorme knielap en daaronder de langgerekte voetbalsokken. Inmiddels heeft hij zijn waarde ruimschoots bewezen. Welkom Hans, je scoort makkelijk en past prima in onze voorhoede.

     

    Zoals gezegd is er al weer enige tijd geleden voor ons een nieuw seizoen gestart in de kelderklasse van het amateurvoetbal. Om precies te zijn op 22 september; een uitwedstrijd tegen Samenwerkende Jeugd Organisatie & Samenwerkende Senioren Afdeling Harreveld Mariënvelde Combinatie 2017. Hoe kun je zo’n naam verzinnen. Het is in ieder geval een mooi eind de achterhoek in toeren. 2-5 winst is het resultaat. Daarna volgt 4-3 winst thuis tegen GSV ’63, een tegenstander die naar nu blijkt een naaste concurrent is in de bovenste regionen. Verder volgen nog 3 overwinningen en dan komt de niet uit te blijven kentering. De uitwedstrijd tegen Maarkel. Een middenmoter die nog niet veel potjes heeft kunnen breken. Wat ze daar wél kunnen is botjes breken. Nog geen 5 minuten onderweg ligt de keeper kermend van de pijn op de grond. Zijn onderarm knapt volledig doormidden bij een ongelukkige val. Onze EHBO’er Sybrand heeft hand en spandiensten verricht en na de trieste aftocht richting ziekenhuis is in goed overleg de wedstrijd verder gespeeld. Markelo blijkt een lastige tegenstander. De wedstrijd resulteert in een remise: 2-2.

    Het eerste puntverlies is dus een feit. De 2 weken daaropvolgend wordt het zelfvertrouwen snel teruggewonnen. Met dikke cijfers gaan weer 2 tegenstanders met gebogen hoofd het veld af.

    Tussendoor wordt nog even het 60 jarige bestaan van Johan gevierd bij de café De Wippert. Voor een actief voetballer is dit een mijlpaal waar je “U” tegen zegt. Daar mag je best trots op zijn, Johan.

    En dan komt de kraker; knallen in een uitwedstrijd tegen Neede 6, de ongenaakbare koploper die iedere wedstrijd minimaal 5 keer scoort. We houden angstig in ons achterhoofd dat we kunnen worden afgeslacht op weer zo’n kloterig kunstgrasveld. Maar gelukkig laten ze ons buffelen op echt gras. Brutaal komen we op een 0-2 voorsprong. Er volgt irritatie van enkele over het paard getilde spelers van Neede, de druk op ons doel neemt steeds verder toe en uiteindelijk wordt toch de 2-2 op het scorebord gezet. Niettemin een mooie uitslag waar we tevreden mee (moeten) zijn.

    Nog een kraker op het programma; het vermelden zeker waard. Recent de “uitwedstrijd” tegen het gerespecteerde 8ste elftal van de Witkampers. Het weerbeeld is ’s ochtends niet al te best. Volop nattigheid waardoor er geschoven moet worden qua veldbezetting. De wedstrijd wordt verplaatst van 10.00 uur naar 12.00 uur. Volgens een speler van het 8ste kwam dit prima uit, want er moest wederom een foto worden gemaakt in verband met het in ontvangst nemen van gesponsorde nieuwe sporttassen. We hebben nu met eigen ogen kunnen aanschouwen dat alle tegenstanders een behoorlijk onderkomen krijgen toegewezen bij de Witkampers. Het zijn echt mooie, ruime kleedkamers in het laatst gebouwde blok waar we als cluppie best trots op mogen zijn. We waren toch wel een beetje nerveus en benieuwd naar het verloop van de wedstrijd, want meestal gaan dergelijke onderonsjes niet zonder slag of stoot. Uiteindelijk was onze conclusie dat het voetballend vermogen van het 8ste ons een beetje is tegengevallen. Daar hadden we toch wat meer van verwacht. Het was aan onszelf te wijten dat we niet al binnen 5 minuten op een 0-3 voorsprong stonden. Uiteindelijk toch een 1-4 eindstand; het 8ste kan dus gelijk de nieuwe tassen wel inpakken.

    Even met een schuine knipoog naar Bennie; misschien is het een mogelijk alternatief om Nijha speeltoestellen te gaan plaatsen op het veld; kunnen de jochies van het 8ste daar wat op gaan spelen. (zo, die zijn nu in ieder geval scherp bij de return).

     

    Tenslotte op 15 december de thuiswedstrijd tegen Ratti-Socci 6. Er worden die zondag nagenoeg geen wedstrijden gespeeld aangezien het weerbeeld in Nederland nog steeds om parapluutjes, regenpakken en ruitenwissers vraagt. De velden bij de Witkampers zijn hier natuurlijk op berekend en er kan prima gespeeld worden. Speler Gert Jan, tevens één van onze sponsoren, heeft zichzelf voorzien van nieuwe kicks. Dit gaat hem goed af, want er volgen vanaf rechts behoorlijke voorzetten vanaf zijn schoen. De rest van de spelers, met name de voorhoede, heeft hier in de regel wat meer moeite mee. Bij mij komt dan ook al snel de vraag waarom Gert Jan niet het gehele team van nieuwe schoenen heeft voorzien…..(haha). Het scorend vermogen zou namelijk soms iets hoger mogen liggen, al is een gemiddelde van 4 doelpunten per wedstrijd natuurlijk prima. De 1e helft tegen Ratti verloopt probleemloos. Na een gebruikelijke (korte) pauze willen alle spelers en staf weer verder en vervoegen zich weer op- en rond het veld. Maar de leidsman M. Wijnbergen is in geen velden of wegen te bekennen. Het duurt en duurt maar, waarna er al snel de opmerking volgt dat hij vermoedelijk verloren tijd aan het inhalen is en in de kleedkamer bezig is met nog snel een aantal kerstbakjes in elkaar te knutselen. De wedstrijd wordt afgesloten met een 5-1 overwinning en de koppositie is een feit. Het biertje onder de douche smaakt dan ook prima.

     

    Trainers/leiders met baardvorming is blijkbaar een nieuwe trend. Risico is wel dat je deze spreekwoordelijke baard er onverbiddelijk af kan krijgen. Dat zie je wel aan ene M. van Bommel. Onze leider hoeft zich hier echter absoluut geen zorgen over te maken. Cijfers liegen namelijk niet. Dit zal hoogstwaarschijnlijk in de komende “Goal-editie” zichtbaar zijn. Bovenaan staan bij aanvang van de winterstop wordt standaard aangeduid als Herbstmeister. Maar naar mijn idee doen we ons tekort om dit alleen te relateren aan de herfst. Daarom durf ik onze trotse koppositie dan ook zeker uit te breiden met nog een seizoensperiode; wij zijn naast Herbstmeister ook …… Winterkoning.

     

    Witkampers 7 wenst iedereen fijne feestdagen en een succesvol, gelukkig en vooral gezond 2020.

    Tekst: Rob Ilbrink