• Mededeling

    Inhaalwedstrijd tegen sv Orderbos

    Gelijkspel in het verre Limburg

    Sittard 10 oktober 2021, Fortuna'54 VR1- Witkampers Vr1 (0-1) 2-2

    De eerste uitwedstrijd was de dichtstbijzijnde en vandaag volgt de verste, namelijk uit naar Sittard vrouwen 1. Dat betekent van 8.45 tot 18.45 met elkaar op stap, sommigen kunnen niet voorstellen dat je dat ervoor over hebt, maar met een grote bus en wat drankjes vliegt vooral zo’n terugweg voorbij. Daarnaast werd zelfs onze lunch, gemaakt door Keurslager van de Pol, in de bus gesponsord door Berkel B.

    Om 13.00 startte de wedstrijd met dezelfde opstelling als vorige week. Het was duidelijk dat Sittard een ploeg is die graag naar voren speelt met een snelle en behendige voorhoede. Daarnaast speelde de linkshalf als een tweede linksbuiten, waardoor Sterre verdedigend een eind moest zakken. Gelukkig heeft zij een behoorlijke conditie waardoor ze aanvallend ook goed mee kon komen, ofwel zij hebben de hele flank gezien met z’n tweeën.
    Ondanks Sittard meer balbezit had en wij aanvallend gezien nog wat slordig waren, maakten we toch de eerste goal! Door goed druk zetten kwam de bal in de buurt van Polly. Zij kwam op snelheid, ja u leest het goed, langs haar man en zette de bal voor. Daphne was voor het doel te vinden en schoot de bal links onderin de hoek.
    Zij waren gevaarlijk door ballen die net tussen het middenveld en onze verdediging vielen en uit hoge ballen uit corners of vrije trappen. Vrije trappen waren er vandaag ook wel genoeg, persoonlijk denk ik dat er misschien wel een record is gevestigd. De tegenstander kon nog niet worden aangeraakt of er werd al gefloten, ook de tegenstander werd hier helemaal gek van. Daarnaast werd de scheids ook nog een paar nieuwe regels aangeleerd en mocht onze staf geen toneelstukje opvoeren.
    Aan onze kant was er voornamelijk ruimte bij de aanval, zij werden dan ook veel in de voeten aangespeeld en met een ondergekomen middenvelder werd het spel verlegd. Ook de buitenspelers kwamen er een paar keer met een actie goed langs. Het leverde een paar kansen op, maar de voorsprong kon niet worden uitgebreid en door goed werk van de verdediging werd met een 0-1 rust gehouden. Vene had halverwege de eerste helft een stevige botsing gehad met haar tegenstander, waardoor nu haar andere oor een flinke opdonder had gekregen. Onze trainer gaf gehoor aan haar verzoek en ze werd gewisseld voor Els, wie haar eerste minuten weer bij vrouwen 1 kan maken na haar enkel blessure.  

    Het doel in de tweede helft was goed druk blijven zetten en er snel eentje bij maken. Echter viel binnen vijf minuten al de 1-1 door een klutsbal. De bal kwam vanaf de rechter kant en kwam uiteindelijk op de rand van de zestienmeter. Een Sittard speelster was er eerder bij en scoorde met een afstandsschot.   
    Ondanks we niet meer in ons spel kwamen, bleven we het proberen en onze inzet werd beloond door de 1-2. Halverwege de tweede helft zette Daphne een corner en Elisa wist met haar culo de bal binnen te tikken. Verder werd het een helft met veel lange ballen van beide partijen en een scheids die wilde laten weten dat hij aanwezig was. Zoiets mag de wedstrijd niet beïnvloeden, maar deed het toch wel een beetje. In de 75ste minuut had Elisa een ‘hoofd’ of misschien een voetblessure, maar Martin was er als de kippen bij. Echter werd dit niet gewaardeerd door de scheids en kreeg zelfs rood.
    In de laatste minuten viel toch nog weer de 2-2, het zou bijna een specialiteit kunnen zijn bij ons… Doordat Sittard nog een doelpuntje rook, schoof de verdedigster naar voren. Met een voorzet wist zij de bal te koppen, waardoor onze keepster Isa geen kans had.
    Een wedstrijd waarin inzet is getoond, maar waarin we nog niet ons niveau hebben gehaald.
    Gelukkig werd de rode kaart van Martin omgezet naar twee keer geel en bleef Peter een kaart bespaard. De terugweg werd het punt in ieder geval gevierd met drankjes en zelf gebouwde tosti’s door onze Rinus met het tostiapparaat van Esti.

    Op naar volgende week thuis om 12.00 uur tegen DSE vrouwen 1
     
    Tekst: Carmen Wijnbergen